Prolog

                           Wiele osób nie docenia swoich rodziców. Mają ich, dostają wszystko, a w innych sytuacjach nazywają ich: starzy. Potrafią wyśmiewać ich, a gdy przyjdzie co do czego żałują. Jednak inni chcą by rodzice zginęli. Nie chcą wracać do domu. Ich rodzice biją ich, albo jedynie zajmują się używkami. Dzieci są tylko wpadką. Jeszcze inni mają rodziców, których ciągle nie ma. Niby są, ale żyją pracą. Ani jednego dnia nie oddają na wychowanie dzieci. Wolą jeździć w delegacje. Wolą zdradzać siebie nawzajem. Ale są też tacy.....którzy nie mieli szansy nawet poznać rodzicieli. Są oni oddawani do domu dziecka od razu po urodzeniu bądź kilka lat po. To nie jest łatwa sytuacja. Wiele pytań: Dlaczego? Czemu ja? Czy byłem aż tak zły? Czy nie mieli pieniędzy? Czy jestem jedynie wpadką? 

     W domu dziecka poznaję się wiele osób. Niektórzy są mili.....inni prześladują. Ci co są mili z czasem stają się rodzeństwem. Ci, którzy prześladują są koszmarem. Dręczą mimo, że znają sytuację ofiary. To jak czeka na to, że jej rodzice wrócą po nią. Ciągle mają nadzieję. Jednakże nadzieja matką głupich. Czekają tak aż nadzieja ucieka. I już nie wraca. Bo po co?
   Sierota. Matka cię nie chciała. Jesteś taka szkaradna, że nawet rodzice cię nie chcą.....właśnie takie komentarze wysyłane są w stronę osób z domu dziecka. Przez takie osoby znika chęć chodzenia do szkoły. Dzieci się zamykają w sobie....niektórzy zabijają. Częste są sytuację, że nastolatkowie nie wytrzymują i robią sobie krzywdę.
             Dużo jednak jest silnych. Trwają tam do osiemnastych urodzin, a potem zaczynają samodzielne życie. Z dala od prześladowań, Przeprowadzają się tam gdzie nikt nie wie do jakiej rodziny należeli. Wiele razy zaczynają nowe życie z przyjaciółmi z domu. Tak jest łatwiej. Można komuś się wygadać.
       Jest jednak problem. Przecież gdy poznajesz nowe osoby musisz rozważyć czy powiedzieć im ten szczegół ze swojego życia. Czy zrozumieją? Czy raczej nie będą chcieli mieć przyjaciół sierot? Uwierzcie wiele osób jest takich, że gdy dowiedzą się tego szczegółu z życia odchodzą. Najczęściej są nimi chłopacy....Właśnie, gdy się zakochasz to co powiesz? Najgorsze gdy ten ktoś należy do bogatej rodziny, Gdy nigdy się nie stykał z takimi przypadkami. Co wtedy?
      Tak. Taka osoba nie ma łatwo. Jednakże żyje dalej. Próbuje nie myśleć, ale jednak ciągle żyje z pytaniem kim są jego rodzice i dalej go szuka.....Taka właśnie jest moja historia.

                                                                                                                                             ~ Z pamiętnika Sophi Brown.          

                                                                             ***
Miałam napisać coś na innych, A napisałam zupełnie inny blog....ostatnio wydarzyło się coś w moim życiu. Muszę się wyżyć na tym blogu. Będzie on inny od innych i mam nadzieję, że się spodoba. Proszę wszystkich czytających o komentarz. Anonimy odblokowane. PROSZĘ to dla mnie ważne. I proszę tych co chcą być informowani albo o kontakt ze mną na twitterze @Medicatus_hope gg: 43048044 bądź napisać pod rozdziałem :)
Do następnego.